Sean krijgt een SP Kinderlintje voor zijn rol als jonge mantelzorger.
Niets is jonge mantelzorgers Sean te veel: ‘Het is echt niet te zwaar, anders zeg ik het wel’
OSS – Aan Sean Jongejan (14) uit Oss kunnen veel volwassenen een voorbeeld nemen. Hij kreeg maandagavond een SP Kinderlintje voor zijn rol als jonge mantelzorger.
Bron: BD
Dat is een prijs speciaal voor kinderen die iets bijzonders doen voor de samenleving. Het was de zestiende keer dat de lintjes werden uitgereikt in Oss.
Heftig voor een kind? ‘Ik vind het gewoon leuk om mensen te helpen’
Superblij is hij met het lintje. ,,En ik ben trots”, zegt de 14-jarige Sean Jongejan uit Oss. “Het betekent dat het gewaardeerd wordt wat ik doe. Het is erkenning.”
Zo lang Sean zich kan herinneren, is hij al mantelzorger. ,,Thuis hielp hij mee in de zorg voor zijn oudste – meervoudig beperkte – broer”, aldus moeder Christine Jongejan. Nu zijn broer al twee jaar begeleid woont, is die zorg grotendeels in professionele handen. ,,Maar nog steeds staat Sean altijd klaar voor zijn broer.” En dat hij dol op hem is, blijkt na afloop van de lintjesregen. De twee zijn onafscheidelijk.
Sean is feitelijk ook mantelzorger voor zijn moeder. ,,Het leven met een posttraumatische stressstoornis (ptss) is voor mijn omgeving niet altijd even prettig”, weet Christine. ,,Maar Sean is er altijd en biedt ook steeds hulp. En als ik last heb van astma en copd, staat Sean mij graag bij. Veelal hoef ik het niet eens te vragen.”
‘Leuk om te helpen’
Best heftig allemaal voor een kind, toch? ,,Mwah, valt wel mee hoor”, zegt Sean nuchter. ,,Ik vind het gewoon leuk om mensen te helpen. Voor mij is het echt niet te zwaar, anders zeg ik het wel.”
Hij lijkt geknipt voor een carrière in de zorg. Sean doet namelijk ook vrijwilligerswerk bij Huize Katwijk, zet zich in voor ouderen en bewoners met dementie. ,,Niets is hem te veel”, volgens zijn moeder die hem nomineerde voor het lintje. ,,Sean ziet wanneer iemand hulp nodig heeft, brengt bewoners naar jeu de boules en weer terug naar hun huiskamer.”
Als ik een lach op haar gezicht kan toveren… Daar geniet ik écht van. Sean Jongejan.
Naast zijn school en vrijwilligerswerk werkt Sean ook meerdere dagen na schooltijd bij de visboer in de Ruwert. Ook bewoners van Vredenhof, die meespelen met jeu de boules, vonden dat Sean een kinderlintje verdient en verzamelden handtekeningen. Personeel van Huize Katwijk zette eveneens handtekeningen.
Dat het leven kwetsbaar is, ervaart Sean al op jonge leeftijd. Momenteel is zijn eigen oma dementerend. ,,Wel raar: vorige keer wist ze mijn naam niet meer. Ook was ze voorheen eigenlijk altijd heel vrolijk, nu verandert dat langzaam. Maar toch, als ik een lach op haar gezicht kan toveren… Daar geniet ik écht van.”
Bron: BD